Voor dit eerste blog schrijf ik mezelf een eind terug de tijd in.
Het is lang, lang geleden. Zeker een half jaar.
De herfst van 2012 komt met zon. Eindelijk!
Wij zitten met een hoopje spelers en een enkele muzikant aan zee.
Nooit eerder gingen we zo maar voor de lol een weekend weg.
Een beetje wennen…..voor ondergetekende in ieder geval.
Normaal kan ik in een werkweekend niet slapen van vermoeidheid en adrenaline wanneer ik in bed val en nu, nu is het gewoon ontspannen met een inspirerende workshop de zondagmiddag.
We proberen als plezierige voorloper een animatiefilm te maken.
Wie Roodkapje gaat spelen in de nieuwe voorstelling Lang en Gelukkig, dat hoeven we nog helemaal niet te weten.
En wie Assepoester, wie Paris, wie Hilton, wie Wolf, wie de Prins, de Koningin, Irma, Knoop, Bambi, ook niet. Zit Bambi er eigenlijk wel in?
Het is prettig verwarrend, al die sprookjes door elkaar heen en nu hebben we nog tijd genoeg om plezierig een middag te ‘animeren’.
In ieder geval heb ik een stelletje roodkapjes in mijn mobiele vizier.
Kijken ze uit naar de wolf of hebben die 2 daar, verstopt onder rood een goed gesprek over liefde of de zin in witte wijn met chips?
Vast het eerste, al gaat dat niemand wat aan. Relax…de zon schijnt.
Na een korte voorvertoning van de animatie zit het weekend erop en vertrekt iedereen naar huis.
We blijven met een klein clubje nog even daar en hebben een goed gesprek over nagellak en hoeveel nieuwe smaken chips er op de markt zijn waarna ik zonder adrenaline naar bed ga om helemaal niet te dromen over prinsen en wolven, zelfs niet over Bambi.
Nog een paar weken en dan beginnen we aan Lang en Gelukkig!

Ragnhild van den Reek